Je hebt tuinen en je hebt Tuinen. En sinds een paar maanden is onze Hedwig de gelukkige bezitter van zo’n exemplaar met hoofdletter. Na zo’n vier jaar in dit huis gewoond en de benedenverdieping verbouwd te hebben, was het tijd de buitenboel aan te pakken en begon Hedwig aan haar grote tuinverbouwing. Hoe gingen ze te werk, welke keuzes maakten ze en niet onbelangrijk: hoe bevalt het resultaat? Hedwig neemt je met plezier mee door alle fasen van haar tuinmetamorfose!
Jarentachtighuis in ‘t groen
We vielen meteen voor deze mooie, groene plek tegen de bossen aan. We zitten hier centraal en vrij tegelijkertijd, zowel de natuur als de binnenstad van Den Bosch is dichtbij. De woning is een echt familiehuis en het allerfijnst: we vonden hier meer lucht en licht, precies wat we zochten. Tien jaar daarvoor woonden we nog in Amsterdam, dat is een heel ander verhaal kan ik je melden. In september wonen wij alweer vijf jaar in dit huis.
First things first
Er zat maar één dag tussen de sleuteloverdracht van het oude huis en dit huis. We zijn hier dus eerst maar eens gaan wonen, zodat we het huis konden voelen. Na een half jaar zochten we een aannemer – die kon je toen nog twee maanden voorafgaand aan de klus vinden! – en braken we wat muren door, plaatsten we een nieuwe keuken en legden we een nieuwe vloer. Een schilder toverde de jarentachtiglook van de buitenkant van het huis weg en in de tuin pakten we wat kleine dingen aan die we echt lelijk vonden. Zo huurden we een slijptol om de stalen pergola’s die overal stonden om te leggen. Het leek wel een apenkooi hier! De rest van de tuin? Die zouden we wel doen als de kinderen wat ouder waren. Voorlopig speelden ze nog volop en had het weinig zin het gazon op te knappen…
Het liep echter iets anders. De zomers van 2019 en 2020 waren snikheet, met als gevolg dat geen enkele plant of grasspriet het overleefd had. Fijn, zo’n tuin op het zuiden, maar we konden nu niet anders dan de voor- en achtertuin vervroegd aanpakken. Ieder nadeel heeft z’n voordeel hè 😉
Van Pinterest naar wensenlijstje
Zelf had ik al een aardig beeld van wat ik wilde. Op Pinterest maakte ik voor onze tuinverbouwing een bord aan, ik neusde nieuwsgierig rond op Funda en van daaruit zijn we gaan filteren. Onze nieuwe tuin moest redelijk onderhoudsvrij zijn. Twee keer per jaar snoeien en af en toe wat onkruid wieden oké, maar voor ons is de tuin vooral om lekker in te zitten. Online vond ik planten die weinig aandacht nodig hebben, zoals Portugese laurierbollen, siergrassen en limelights.
Ik wilde ook groenblijvende struiken voor de muur van de buren, zodat we daar nog wat groen hebben als de klimhortensia afvalt in de winter. Verder was de grote boom op de plek waar nu de vlonder ligt een grote irritatiefactor voor mij. Hij gaf te veel schaduw naar mijn zin. Bovendien zat mijn wijnglas in het voorjaar continu vol pluis en in het najaar vond ik overal die gruwelijke droge miniblaadjes die amper op te ruimen waren. Ik weet nog dat mijn man twijfelde tot op de ochtend dat de hovenier de boom eruit kwam halen. Ik heb moeten praten als Brugman, maar het is me gelukt!
Tuinman gezocht
O, ik ga misschien te snel. Want ja, een hovenier dus. Deze tuinverbouwing konden we niet alleen. Bewust kozen we voor een jonge hovenier, die na veel kleine tuinen in de regio graag een groter project aanpakte. We legden hem onze wishlist voor en hij kwam met een plan dat we direct al voor 75% mooi vonden. De rustige vlakken, de doorkijk in ’t midden, het padoek hardhout voor de vlonder en de siergrassen met erbovenuit stekende bloemen; hij vertaalde onze wensen prima en had zelf ook goede ideeën.
Verderop in het traject van de tuinverbouwing ontpopten we onszelf tot minder ideale opdrachtgevers… Zoals de rest van Nederland waren Maarten en ik thuis aan het werk, dus zaten we hem continu op zijn vingers te kijken en kwamen we zes keer per dag met aanpassingen aanzetten. We moeten de nachtmerrie van elke hovenier zijn geweest, haha! Op een gegeven moment spraken we af dat ik de good cop en Maarten de bad cop zou zijn. Hij ging naar buiten om aanpassingen te bespreken, ik strooide daarna met complimenten. Dat bleek een prima strategie.
Eten, borrelen, schuilen en chillen
In een paar maanden tijd is onze tuin ontpopt tot droomtuin vol zitplekken. Meteen aan het huis hebben we een eetplek, waar we met z’n allen buiten lunchen en ’s avonds eten als het een beetje weer is. Verderop in de open lucht ligt de vlonder met loungebank. Hier drinken we ‘s zomers een wijntje met vrienden. Vanaf een uur of vier filtert de notenboom van de buurman het zonlicht en is het hier heerlijk toeven. En dan hebben we achter in de tuin de overkapping nog, waar we schaduw vinden als het heet is en juist beschut bij de haard zitten als ’t regent. Maarten en ik genieten er nu bewust extra van, want we denken dat onze kinderen en hun vrienden de overkapping in no time inpikken. Sinds ze in de gaten hebben dat er goede wifi is, signaleren we ze hier steeds vaker.
Loungebank op maat
Voor de loungebank op de vlonder had ik vorig jaar nog nieuwe maatkussens laten maken. De bank waar ze op lagen begaf het tijdens de tuinverbouwing, dus we wilden een nieuwe bank laten maken ‘om de kussens heen’. Ik schakelde meubelmaker Bram van Lounge op Maat in, we maken wel vaker kussens voor zijn banken. Hij paste zijn bankontwerp aan aan de schuinte van onze rugkussens en schilderde de zwevende bank zwart voor het contrast met de beige kussens en het hout van de vlonder. De kussens zijn gemaakt van de Sunbrella Natté stof: een rijke, wollige en zacht aanvoelende stof die ik nog steeds het mooist vind. Hij voelt niet als buitenstof, maar heeft wel alle voordelen ervan. Als je een hardnekkige vlek in je kussens hebt kun je chloor op Sunbrella stoffen gieten om de vlek te verwijderen. Dat verwacht je toch niet?!
Kussenblunder
Voor onder de overkapping was ik op zoek naar een diepe loungebank zonder kussens, omdat ik die uiteraard op m’n werk wilde laten maken. Bij Wehkamp vond ik deze hoekbank, die we in modules konden bestellen. Voor de kussens koos ik de grof geweven linnenlook, een eigen stof van nofruit. Die vind ik supermooi en hier overdekt kunnen ze het hele jaar op de bank blijven liggen. In eerste instantie had ik de zitkussens trouwens vijf centimeter te hoog laten maken. Stom! Werk je bij een kussenproducent, maak je zelf nog steeds een fout. Maar de zitkussens gingen terug naar ons atelier, daar hebben ze er een stuk vulling uitgesneden en de hoezen ingekort. Nu zijn ze perfect!
Plantenplan
Naast de zitplekken ben ik erg blij met de gekozen beplanting, zowel in de voor- als achtertuin. Het meeste hebben we zelf uitgekozen, maar een beplantingsspecialist heeft alles ingedeeld zodat de combinaties in de borders kloppen. Fan ben ik van de meerstammige amberboom in de verhoogde border, die krijgt in de herfst spectaculaire kleuren. En ook de combinaties van hoge siergrassen met Verbena en Persicaria bij de vijver zijn heel goed gelukt.
Vóór onze eethoek hebben we een groot plantenvak met een Magnolia boom, Portugese laurierbollen en een groenblijvende bodembedekker. Zo halen we de tuin meer naar binnen. Van de bloemen vind ik de prachtkaars, Gaura genaamd, het allermooist. Deze heeft van juli tot en met september van die lieve, witte bloemetjes. En oja de Perovskia, oftewel Russische lavendel, is ook te gek. Het is nu pas net aangeplant natuurlijk, maar ooit wordt dit een wuivende grijsgroene massa met lila palmen. Dat geldt trouwens voor alle planten in de tuin. Het duurt zeker twee jaar voordat alles mooi volgroeid is. Er is weinig dat ik achteraf anders had gewild, al denk ik er wel aan om op het terras nog een grote pot met een olijfboom of Pinus naaldboom te zetten. Dan zitten we nog nét wat groener.
