Monique Speek
Eet- en zithoek in Marokkaanse sferen
Wat je van ver haalt, is mooi. Dat is zo’n beetje het woonmotto van stewardess Monique Speek uit Breda. Al shopt ze ook net zo lief bij de kringloop om de hoek trouwens. De tafel onder de overkapping is gemaakt van net zulke groene tegeltjes als ze in een Riad in Marrakesh gespot had. De gekleurde kussentjes liet ze maken van oude kelims en de kussens en hoezen op de banken zijn van nofruit. “Het gaat om het totaalsfeertje, dat moet kloppen.”
Opknappertje
“We kochten dit huis 2,5 jaar geleden van een hoogbejaard echtpaar dat vond dat we er zó in konden. Nou euhhh, daar dachten wij iets anders over haha. Het is een jaren dertig tweekapper en er was een halve eeuw niks aan gedaan, dus we hebben serieus alles onder handen genomen. De keuken, installaties, vloeren en muren; alle 1000 kubieke meters kwamen aan de beurt.”
Plan overkapping
“Na de flinke binnenverbouwing was de bodem van onze portemonnee in zicht. Toch had ik voor de tuin ook snode plannen. Zo was deze overkapping al half aanwezig. Hij was wel lelijk en schuin, maar toch. Misschien moesten we hem verlengen en daarvoor het dak van de garage gebruiken? Het bleek nog binnen het budget te vallen, dus zo gezegd zo gedaan. We lieten een open haard inbouwen, stukten er een zitje en een houtopslag omheen en legden er een gevlinderde betonvloer in.”
Net als in Marokko
“Op vakantie in Marrakesh kwam ik op het idee voor de tafel onder de overkapping. Echt, als je ooit die kant op gaat moet je naar El Fenn, de Riad van de zus van Richard Branson. Het is zo tof daar! Op het dakterras kun je heerlijk eten en ik was op slag verliefd op de lange banken met tafeltjes, om precies te zijn op de groene Marokkaanse stenen in de tafelbladen. Zo’n tafel wil ik ook, dacht ik.
Eenmaal thuis kocht ik een onderstel van gepoedercoat staal bij Table du Sud. Het bijbehorende houten blad hoefde ik niet, in plaats daarvan bestelde ik groene tegeltjes bij Designtegels.nl. Onze tegelzetter is vervolgens een dag bezig geweest met het inleggen van het betonblad. De tegeltjes waren handgemaakt dus niet allemaal even dik, waardoor er wel even wat geslijp nodig was. Maar hé, het is gelukt zoals je ziet.”
Af en toe fluit het budget me terug, maar dat geeft niet. Een mens moet altijd wat te wensen hebben toch?
Vullinggarantie
“De kussens op de bank zijn weer een verhaal apart. Ik had namelijk de verkeerde vulling besteld, mijn eigen stomme schuld. ‘Lekker stevig’ klonk me goed in de oren, maar bleek ik in de praktijk toch te hard te vinden. Bovendien zakten de kussens nauwelijks in, waardoor ze ook een paar centimeter te hoog waren. Na het een week aangekeken te hebben, belde ik nofruit om te vragen wat het kostte om de vulling aan te passen. Tot mijn verrassing stelden ze meteen voor de vulling gratis om te ruilen. Wat een service! Een week later had ik de nieuwe vulling in huis en nu zitten ze superfijn.”
Wat de stof betreft heb ik gekozen voor een neutrale taupe tint. Deze is goed te combineren met allerlei kleuren. Verder hou ik niet van een te gladde stof, doe mij liever een beetje een stoere look. De stof waar ik voor gegaan ben, kan tegen een stootje en vlekken zijn er makkelijk af te poetsen. Handig, want we gebruiken deze tafel graag voor etentjes met vrienden.”
Etnische invloeden
“Gezien mijn baan als stewardess zal het je niet verbazen dat mijn inspiratie en spullen overal vandaan komen. Zo ken ik een Belgische vrouw die in Marokko woont. Zij heeft de gekleurde sierkussentjes voor onder de overkapping laten maken van oude kelims en naar me opgestuurd. In ons huis is het een eclectisch geheel, ik combineer graag verschillende stijlen. Binnen vind je donkere deuren, Marokkaanse kleden en veel zwart-wit, groen en goud. Vanuit de keuken kijk je recht op de overkapping, dus deze interieurstijl heb ik doorgetrokken naar buiten toe.”
Van Ikea tot Zuid-Amerika
“De mooie oude spuitfles van een markt in Argentinië. De houten maskers, beelden en planken uit allerlei landen. De gekke platen die ik ooit kocht bij Couleur Locale en in lijstjes van Ikea aan de muur hing. Ik heb veel in huis met een verhaal. Het bijzonderste item vind ik mijn houten beeld dat lijkt op een aap, ik vond het op een marktje in Oeganda. Mijn vader noemde me vroeger Monkey, vandaar dat het beeld zo speciaal voor me is. Het staat ook altijd ergens waar ik het goed kan zien.
Verder ben ik nog steeds gelukkig met mijn grote, oranje ketting die ik voor een prikkie in een achterafwinkeltje in Marrakesh kocht. De vitrine waar hij nu in hangt was duurder dan de ketting zelf! Ook bij de kringloopwinkel loop ik geregeld even binnen. Een vaasje of pot voor een paar euro? Daar kan ik heel blij van worden.”
Volgende project
“Naast deze overkapping hebben we nog een overkapping aan het huis vast, daar zijn we ook mee bezig. Verder heb ik nog een ander zwart bankje waar ik nieuwe kussens voor wil hebben, ik denk dat ik op die plek misschien voor groen of oranje ga. En de leuke tafeltjes die ik laatst zag in Marokko passen perfect bij dat hoekje. Na de tuin zijn de meubels binnen aan de beurt. Die hebben we eerder niet vervangen omdat we een hond wilden. Nu onze pup vijf maanden oud is, wordt het misschien eens tijd om rond te gaan kijken. Naar een mooie vakkenkast bijvoorbeeld …
Je merkt dat ik nooit uitgedacht en gefantaseerd ben! Af en toe fluit het budget me terug, maar dat geeft niet. Een mens moet altijd wat te wensen hebben toch? Bezig zijn met mijn interieur geeft me veel energie. Voor mij is een huis nooit af, ik zie het als vloeibaar project.”
Als je wilt zien hóe vloeibaar, volg Monique dan op Instagram via @100xmo.
